У 1977 годзе ў горадзе Гагарыне працаваў тысячны атрад пасланцаў усіх братэрскіх рэспубалік і гарадоў-герояў Савецкай краіны. Сярод атрадаў з Масквы, Ленінграда, Кіева, Харкава і іншых гарадоў СССР працаваў і Наваполацкі атрад “Эўрыка”.
Уладзімір Ануркін, камандзір атрада “Эўрыка-77”
Анатоль Давідовіч, камісар атрада “Эўрыка-77”
“Эўрыка-77”
“Эўрыка-77”
Са справаздачы абласнога штаба СБА імя Ю.А. Гагарына:
ТЭЛЕГРАМА
МАСКВА-ЦЭНТР ЦЭНТРАЛЬНАМУ КАМІТЭТУ ВЛКСМ ЦЭНТРАЛЬНАМУ ШТАБУ СТУДЭНЦКІХ АТРАДАЎ
Натхнёныя рашэннямі майскага Пленума ЦК КПСС, усенародным абмеркаваннем праекта новай Канстытуцыі, байцы Смаленскага абласнога студэнцкага будаўнічага атрада імя Ю.А. Гагарына прынялі павышаныя сацыялістычныя абавязацельствы, у год 60-годдзя Вялікага Кастрычніка абавязаліся працаваць па-ударнаму.
Сёння мы рапартуем аб выкананні прынятага аб’ёму БМР коштам 25 млн. рублёў капіталаўкладанняў.
Пабудавана і здадзена ў эксплуатацыю 320 аб’ектаў. Студэнты актыўна ўдзельнічалі ў грамадска-палітычнай і шэфскай працы. Сумесна з працаўнікамі сяла нарыхтавана больш за 10 тыс. тон кормаў.
Байцы атрада запэўніваюць ЦК ВЛКСМ, Цэнтральны штаб ВСБА імя 60-годдзя Кастрычніка, што абавязацельства 30 млн. рублёў капіталаўкладанняў, выканаюць з гонарам.
Абласны штаб СБА імя Ю.А. Гагарына.
25 жніўня 1977 года.
У газеце “Энтузиаст”, якая выдавалася для байцоў зводнага абласнога атрада на Смаленшчыне, была змешчана дакументальная аповесць Уладзіміра Далганава “Сваімі рукамі”, прысвечаная будаўнічаму атраду “Эўрыка” Наваполацкага політэхнічнага інстытута.
Вось урыўкі з гэтай аповесці:
Hа стол галоўнага інжынера абласнога штаба лёг лісток, аддрукаваны на машынцы. Зводка аб выкананні плана беларускімі атрадамі, якія працуюць у раёне. Сярод мноства лічбаў і назваў аб’ектаў кінуўся ў вочы адзін радок: “Руднянскі ордэна Леніна малочна-кансервавы камбінат. 30 чалавек. 200 тысяч рублёў капіталаўкладанняў”.
– Хто гэта? – спытаў я камісара раённага атрада.
– Гэта наша “Эўрыка”, – усміхнуўся ён, – Цудоўныя хлопцы.
Аб поспехах гэтага лінейнага атрада давялося чуць яшчэ летась. Хлопцы дабіліся выпрацоўкі, якая перавышае сярэднюю ў абласным атрадзе больш за шэсць разоў.
І вось самому атрымалася паглядзець, як працуе атрад. Часам, калі прыязджаеш у раённы цэнтр, доўга даводзіцца высвятляць, дзе працуе той або іншы атрад, назву атрада ведаюць не шматлікія мясцовыя жыхары. А тут...
– Дзе студэнты працуюць?
– Гэта “Эўрыка” ці што? Вунь клуб адгрукалі. Там у іх адна толькі брыгада, а наогул атрад у розных месцах. А вы што, начальства ім якое? – пытае пажылы чалавек, прахожы, напатканы на шляху.
Ды не, з газеты.
– Так вы напішыце пра іх. Вартыя хлопцы.
А у райкаме камсамола гаварылі аб вялізнай працы хлопцаў, аб іх поспехах. Паведамілі, што атрад працуе пад дэвізам: “60-годдзю Кастрычніка – 60 падвойных норм.” Наўрад ці які іншы лінейны атрад можа пахваліцца такой працай.
Узнагарода студэнцкага будаўнічага атрада “Эўрыка”.
Уручае Анофрыеў І. К., першы сакратар Руднянскага раённага камітэта КПСС (першы злева).
Атрымліваюць – Валерый Ануркін, камандзір атрада (у цэнтры) і Анатолій Давідовіч, камісар атрада (трэці злева)
1977
Будаўніцтва Дварца культуры малочнакансервавага камбіната на 320 месцаў у г.Рудня, Смаленскай вобласці.
Лета 1977г.
Але хлопцы хваліцца не сталі. Проста мы ішлі вуліцай пасёлка з Анатолем Давыдавічам, камісарам “Эўрыкі”, і ён гаварыў аб працы, аб байцах. А вакол нас, літаральна на кожнай хаце, былі выкладзеныя аўтографы: “Эўрыка”.
– Ты жадаеш прачытаць летапіс атрада? – спытаў камісар. – Паглядзі на гэтыя хаты: “Эўрыка-75”, “Эўрыка-76”, і “Эўрыка-77”. Выразна, у арыфметычнай прагрэсіі.
А яшчэ я даведаўся, што гэта толькі адзін з некалькіх аб’ектаў атрада. Хлопцы будуюць яшчэ малочны завод у Панізоўі, заканчваюць АЗС у Любавічах. Гэта, так сказаць, асноўнае. Ёсць і “пабочнае”, па словах камісара, 30-ці тонныя шалі, да прыкладу, жылы дом для калгаснікаў. Усё гэта стварае той фронт працы, які выліваецца ў фантастычныя (нават для будатрадаў) лічбы засваення, у новыя працоўныя поспехі.
Гэта, вядома ж, асноўнае і самае найважнейшае. Але толькі мяне больш цікавілі не самі гэтыя факты, а вытокі іх, чыннікі, менавіта чыннікі поспеху атрада.
– Пабудаваныя аб’екты – найважнейшая частка працоўнага семестра, – працягвае Анатоль. – Але для нас не меней важная і камісарская праца. Часам, нажаль, існуе меркаванне ў байцоў, што, маўляў, працуем мы ад відна да відна, а канцэрты даваць не паспяваем, і дрэннага ў гэтым нічога няма. Судзіць жа будуць не па канцэртах атрада, а па працы. А мы лічым, што і па канцэртах таксама, і па шэфскай працы, і па роўна засцеленых ложках, і па лозунгах у размяшчэнні атрада. Карацей, па ўсім тым, чым мы жывем і чым дыхаем. Магу прывесці прыклад, каб не быць галаслоўным. Наша агітбрыгада лепшая ў раёне. І, што самае галоўнае, не толькі на аглядах выступае, а, у асноўным, на тых самых канцэртах, якія хто-ніхто лічыць рэччу неабавязковай.
Агітбрыгада будаўнічыга атрада “Эўрыка-2”.
1978 год
Сяргей Арлоў, як паведамілі ў адзін голас байцы, “профі”, ды і Саша Ясюкевіч не адстае. Калектыў яны сабралі – “што трэба”. І гуляе вечарамі ансамбль, а стомленыя хлопцы, забыўшы, што паскладалі “кубы” бетону і муравання, скінуўшы цяжкія боты і чаравікі, вечаруюць на імправізаванай танцпляцоўцы. Музыкі таксама не адчуваюць стомленасці.
А часам у школе, дзе размяшчаецца атрад, увечары пануе цішыня. Хлопцы размаўляюць, спрачаюцца аб чымсьці.
Лета будатрадаўскае! Для тых, хто ўмее працаваць, у каго моцная воля і жалезны характар, ва ўсіх, каго клічуць байцамі, ты пралятаеш імгненна. Канец жніўня. Сталі даўжэйшыя ночы, халаднейшыя світанкі. І раніцай, карабкаючыся ў кузаў “лятучкі”, пацепваюцца хлопцы. Але гэта толькі да аб’екта, А там скідаюцца ў бок цёплыя курткі, кіпіць праца.
…усё накладвае адбітак на дзейнасць атрада. А яшчэ наш атрад пачынаецца з Валерыя Ануркіна, камандзіра. У будатрадзе ён у шосты раз. Тры гады назад яго, дасведчанага будатрадаўца, накіравалі ў Рудню камандзірам СБА, які атрымаў назву “Эўрыка”. Сябры разводзілі рукамі, “не пашанцавала”, маўляў. “Мы на БАМ, у Сібір, а табе – у Рудню”. А ён моўчкі рабіў сваю справу. І “прывёз” 198 тысяч рублёў капіталаўкладанняў. Пасля гэтага павялося – для таго, каб патрапіць у “Эўрыку”, трэба прайсці конкурс. Аўтарытэт камандзіра (як у атрадзе, так і ў раёне) – фактар зусім немалаважны.
Летась “Эўрыка” асвоіла 243,7 тыс. рублёў, не адстала і ў гэтым.
Поспех будучых будаўнікоў, студэнтаў Наваполацкага політэхнічнага інстытута, складаецца са шматлікіх складнікаў. Я не хачу сказаць, што ўсё гладка, што адсутнічаюць праблемы і канфлікты. Але, нягледзячы ні на што, байцы “Эўрыкі” упэўнена крочаць нялёгкай дарогай працоўных семестраў, і з кожным годам усё больш і больш з’яўляецца аўтографаў атрада на вуліцах Руднянского раёна. Растуць аб'екты, мужнеюць у працы хлопцы. Усё гэта і стварае эфект працоўнага лета”.
Будаўнічы атрад “Эўрыка” з камандзірам Валерыем Ануркіным і камісарам Анатолем Давідовічам неаднаразова прызнаваўся лепшым: 1975 год – лепшы сярод СБА Руднянскага ЗШ СБА; 1976 – лепшы ў ЗШ СБА і прызёр сацыялістычнага спаборніцтва па Смаленскай вобласці; 1977 – лепшы СБА ў Смаленскай вобласці (з больш, чым 400 атрадаў), узнагароджаны сцягам абкама партыі і вымпелам лётчыкаў-касманаўтаў СССР; 1978 – лепшы СБА ў Віцебскай вобласці і на 3-м месцы ў Беларусі.
Стахейка Уладзімір, баец студэнцкага будаўнічага атрада “Эўрыка-2” са сцягам пераможцаў у сацыялістычным спаборніцтве.
7 лістапада 1978 года